· Główna liczba kwantowa numer powłoki, na której znajduje się elektron- w tym przypadku jest to liczba stojąca przed symbolem podpowłoki.
· Poboczna liczba kwantowa jest odpowiednia dla każdej podpowłoki:
a) podpowłoka s- 0
b) podpowłoka p- 1
c) podpowłoka d- 2
d) podpowłoka f- 3.
· Magnetyczna liczba kwantowa przyjmuje wartości od -l do l, zatem dla kolejnych podpowłok:
a) podpowłoka s: 0
b) podpowłoka p: -1, 0, 1
c) podpowłoka d: -2, -1, 0, 1, 2
d) podpowłoka f: -3, -2, -1, 0, 1, 2, 3.
· Magnetyczna spinowa liczba kwantowa informuje o spinie elektronu i może przyjmować jedną z dwóch wartości- ½ lub -1/2.
Stan kwantowy to w uproszczeniu elektrony rozmieszczone na orbitalach.
Dla każdej podpołowki przyporządkowana jest określona liczba kratek (orbitali):
· s - 1 kratka
· p - 3 kratki
· d - 5 kratek
· f - 7 kratek
Zgodnie z regułą Hunda wypełniamy strzałkami (elektronami) kratki najpierw pojedynczo, aby uzyskać możliwie największą ilość elektronów niesparowanych.
Zgodnie z zakazem Pauliego w jednej kratce nie mogą się znajdować 2 elektrony o identycznych spinach (strzałki skierowane w tą samą stronę).