Kation: Na+, anion: NO3- → wzór: NaNO3 nazwa soli: azotan(V) sodu
Kation Mg2+, anion: NO3- → wzór: Mg(NO3)2, nazwa soli: azotan(V) magnezu
Kation Al3+, anion: NO3- → wzór: Al(NO3)3, nazwa soli: azotan(V) glinu
Kation: Na+, anion: SO32- → wzór: Na2SO3, nazwa soli: siarczan(IV) sodu
Kation: Mg2+, anion: SO32-→ wzór: MgSO3, nazwa soli: siarczan(IV) magnezu
Kation: Al3+, anion: SO32- → wzór: Al2(SO3)3, nazwa soli: siarczan(IV) glinu
Wzory soli tworzy się na podstawie wartościowości metalu oraz reszty kwasowej tworzących sól, wartościowość metalu równa jest ładunkowi tworzonego przez niego kationu, natomiast wartościowość reszty kwasowej jest równa dodatniej wartości tworzonego przez nią anionu. Wartościowości te przepisuje się „na krzyż” we wzorze sumarycznym, chyba że są one sobie równe. Sól tworzona więc przez kation sodu Na+ oraz anion azotanowy(V) NO3- ma wzór NaNO3, a sól tworzona przez kation glinu Al3+ i anion siarczanowy SO32- ma wzór Al2(SO3)3. Nazwy soli tworzy się dodając do nazwy metalu w dopełniaczu (z uwzględnieniem jego wartościowości) nazwę reszty kwasowej. Sole kwasów tlenowych mają końcówkę „-an”. Przykładowo sól MgSO3 to siarczan(IV) magnezu, a sól Al(NO3)3 to azotan(V) glinu itd.