Trzy długie, prostoliniowe przewody są prostopadłe do płaszczyzny rysunku i przecinają ją w punktach A, B i C, które tworzą trójkąt równoboczny. W przewodach płyną prądy o takich samych natężeniach: w A i B przed, a w C za płaszczyznę rysunku. Na jednostkę długości przewodu przechodzącego przez punkt C działa siła wypadkowa magnetyczna, zwrócona
C. Zgodnie ze zwrotem osi x
Z reguły prawej dłoni określamy wypadkowy wektor indukcji magnetycznej w punkcie C, który w tym przypadku działa pionowo w górę, zgodnie ze zwrotem osi y.
Następnie, gdy znamy wypadkowy zwrot wektora indukcji, korzystamy z reguły lewej dłoni, w celu określenia siły elektrodynamicznej działającej na przewodnik w tym punkcie, dodatkowo znamy kierunek przepływu prądu w tymże przewodniku, zatem stosując wspomnianą wyżej regułę, otrzymujemy, że kierunek siły elektrodynamicznej działającej na przewodnik w tym punkcie winien być zwrócony zgodnie ze zwrotem osi x.