Prędkość v w takim rodzaju ruchu dokonuje rozkładu na składową pionową, która doznaje cyklicznych zmian (w zależności od doboru układu odniesienia procesu), a także na składową pionową, która w trakcie trwania ruchu jest inwariantna.
Energię w tej sytuacji możemy wyznaczyć dualnie, ponieważ energia pola elektrycznego transformuje się na energię kinetyczną cząsteczki.
Siła Lorentza pełni w ruchu takim rolę siły dośrodkowej i paradoksalnie patrzymy się na cząsteczkę w inercjalnym układzie odniesienia, więc bierzemy do wyznaczenia promienia z tej zależności, składową styczną, zatem w naszym wyobrażeniu, pionową składową rozkładu prędkości v:
Z dwóch wyznaczonych wartości otrzymujemy stosowany wzór na promień okręgu linii śrubowej:
Z założenia, że ruch linii śrubowej jest ruchem po okręgu z dodatkową inwariantną prędkością cząstki (w naszym euklidesowym wyobrażeniu) w poziomie, wiemy, że okres ruchu cząstki to elementarny (w przypadku szybkich prędkości) czas jednego okrążenia cząstki w ruchu po okręgu:
Skok linii śrubowej wynika z inwariantnej poziomej składowej prędkości v, jest to odległość, o jaką w poziomie przemieści się cząstka w czasie jednego okrążenia w ruchu po okręgu:
