Główną różnicą pomiędzy glebą bielicową a czarnoziemem jest obszar ich występowania. Pierwszą z nich można spotkać na 25% powierzchni Polski, a drugą na 1% obszaru kraju (są to głównie tereny Sandomierza czy Krakowa).
Opady deszczu przyczyniają się do wypłukiwania się związków mineralnych z gleb bielicowych, a w warstwie wypłukiwania można zaobserwować jedynie biały kwarc (zjawisko bielicowania). Powstają na podłożu piaszczystym i są zaliczane do gleb mało żyznych.
Czarnoziemy z kolei tworzą się pod stepami, czyli roślinnością trawiastą. Są glebami bardzo żyznymi, bogatymi w wiele związków mineralnych.
Oba typy gleb należą do gleb strefowych.
Gleby strefowe to rodzaj gleb, których występowanie jest ściśle powiązane z klimatem danego terenu.