Po śmierci Piłsudskiego obóz sanacyjny podzielił się na 3 grupy: zamkową, generalską („klonową”) i wierzbową:
Zamkowa była skupiona wokół prezydenta Ignacego Mościckiego, zajmowała się polityką wewnętrzną, dbali o rozwój gospodarczy kraju.
Klonowa – lub oficerska, zgromadzona wokół Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego, zajmowała się kwestią obronności państwa.
Wierzbowa – skupiona wokół Ministra Spraw Zagranicznych Józefa Becka, realizowała politykę zewnętrzną kraju.
Grupy te rywalizowały ze sobą, a jawne intencje całkowitego przejęcia władzy przejawiał Edward Rydz-Śmigły.
Poza konfliktami wewnątrz grup pełniących władzę Polska mierzyła się z wieloma trudnościami — żywo działała opozycja antysanacyjna, kraj wciąż mierzył się ze skutkami Wielkiego Kryzysu, niskim poziomem życia ludzi. Walki o władzę oraz problemy gospodarcze prowadziły do zaostrzenia nastrojów w kraju – wybuchały strajki, manifestacje itp.