Józef Beck był zwolennikiem prowadzenia polityki równowagi między Niemcami a Związkiem Radzieckim, w związku z tym doszło do zawarcia układów dwustronnych oraz paktów o nieagresji z tymi krajami. Ważnymi celami jego działań było nawiązanie stosunków dyplomatycznych z Litwą, co mogłoby się przerodzić w pakt Międzymorza z pozostałymi krajami nadbałtyckimi.
Aby nie pozwolić na osłabnięcie pozycji kraju na scenie międzynarodowej, podjął decyzję o zajęciu Zaolzia we wrześniu 1938 r. Na zagarniętych terenach znajdował się ważny gospodarczo ośrodek przemysłowy, co znacznie przysłużyło się gospodarce polskiej, jednak akt ten został jednoznacznie negatywnie oceniony przez Zachodnie mocarstwa. W momencie wysunięcia żądań niemieckich w stronę Polski Beck zachował nieugiętą postawę, mówiącą o sile charakteru tego dyplomaty. Minister nie zgodził się na oddanie polskich terytoriów, uważając, że Polska nie zna pojęcia pokoju za wszelką cenę, a ważniejszy jest honor.
Ocena działań Józefa Becka jest zadaniem indywidualnym, pracując nad nim, należy wziąć pod uwagę różne aspekty jego polityki.
Pozytywne aspekty:
Ambitny,
Zręczny polityk,
Doskonały mówca,
Posiadał duże poparcie społeczeństwa, nawet w kwestii Zaolzia,
Miał charakter i kręgosłup moralny.
Negatywne aspekty:
Przeceniał pozycję i potęgę państwa polskiego,
Ulegał złudzeniom o możliwości zatrzymania ekspansywnej polityki Hitlera,
Decyzja o aneksji Zaolzia wpłynęła na negatywny obraz Polski w Europie.