Rzymska religia miała politeistyczny charakter, a panteon i mitologia nawiązywały do greckich. W mitach rzymskich częściej niż w greckich bohaterami i motorem napędowym akcji byli ludzie. Religia, podobnie jak w Atenach, była elementem codziennego życia. Rzymianie posiadali około czterdziestu świąt religijnych w roku, a państwo i urzędy religijne nie były oddzielone – religia była sprawą państwową.
Skarbiec rzymski dbał o budowę świątyń i innych miejsc kultu. Politycy mogli być kapłanami i augurami, a ci drudzy zawierali małżeństwa, posiadali majątki i zakładali rodziny. Rzymianie uchodzili za lud religijny, szczególnie w sztuce wojennej wierzono w kluczową rolę bogów. Z religii wywodziły się rzymskie cnoty i obyczaje, a prawo opierało się na wskazaniach religijnych. Rzymskie pogrzeby, szczególnie arystokratyczne, były zrytualizowane i rozbudowane.
Religia rzymska bardzo przypominała religię grecką, czerpała także (w późniejszym okresie) z wierzeń wschodnich. Obrzędy religijne w Rzymie były związane z życiem społecznym i politycznym.