Na podbitych ziemiach Rzymianie utrzymywali lokalne wierzenia religijne, dlatego religie prowincji mogły przenikać się z wierzeniami rzymskimi. Szczególnie popularne w okresie cesarstwa okazały się kulty wschodnie, głównie za sprawą utożsamiania w nich władcy z bogiem. Po panowaniu Augusta, oprócz stawiania się w roli boskiej, cesarzowie piastowali urząd najwyższego kapłana (pontifex maximus), łącząc władzę monarszą z religijną.
Religia rzymska bardzo przypominała religię grecką, czerpała także (w późniejszym okresie) z wierzeń wschodnich. Obrzędy religijne w Rzymie były związane z życiem społecznym i politycznym.