Seneka Młodszy – stoicki filozof rzymski, nauczyciel Nerona. Zajmował się także poezją. Jego myśl filozoficzna wywarły znaczny wpływ na wczesne chrześcijaństwo. Żył w latach 5 – 65 n.e.
Marek Aureliusz – zwany „filozofem na tronie”, cesarz rzymski żyjący w latach 121 – 180 n.e. Słynął z zamiłowania do sztuki i nauki, był łagodnie usposobionym, a jednocześnie skutecznym władcą. Uznawany za ostatniego wielkiego stoika.
Cyceron – najsłynniejszy pisarz z okresu klasycznego, autor wybitnych mów sądowych i senackich. „Cycerońska łacina” to określenie, które przypisuje się najwyższym formom stylistycznym tego języka. Znany również z dzieł filozoficznych. Klasycznej łaciny przez długi czas nauczano właśnie z dzieł Cycerona. Obrońca republiki, zamordowany przez zwolenników Augusta w 43 r. p.n.e.
Wergiliusz – wybitny poeta okresu klasycznego i autor „Eneidy”, w której przedstawia mit założycielski Rzymu.
Horacy – poeta okresu klasycznego, uznawany za mistrza satyry, autor wielu poematów i twórca pojęć exegi monumentum oraz non omnis moriar.
Owidiusz – poeta tworzący u schyłku okresu klasycznego, autor wybitnych elegii, „Metamorfoz”, „Sztuki kochania”.
Postacie wymienione w poleceniu żyły w okresie schyłku republiki oraz wczesnego cesarstwa. Pozostawiły po sobie uznane dzieła poetyckie i filozoficzne.