W związku z panującymi w kraju problemami gospodarczymi i ekonomicznymi wzrastało niezadowolenie społeczeństwa oraz chaos w Sejmie i partiach politycznych. Działacz Józef Piłsudski, znany i poważany w całym kraju, wykorzystał tę sytuację, by objąć władzę w kraju i wprowadzić zmiany wedle własnych ustaleń. Zaplanował on zamach stanu.
Zamach majowy rozpoczął się 12 maja 1926 r. Był on wynikiem współpracy Piłsudskiego i gen. Żeligowskiego, będącego ministrem spraw wojskowych. Dzięki współpracy doprowadzili oni do sprowadzenia sojuszniczych generałów w pobliża Warszawy, pod pretekstem ćwiczeń wojskowych. W odpowiednim momencie rozpoczęto zamach stanu. Walki w stolicy kraju trwały kolejne 3 dni. Ostatecznie dotychczasowy premier Witos oraz prezydent Wojciechowski podali się do dymisji. Rządy objął Piłsudski, który początkowo mianował się ministrem spraw wojskowych. Następnie, dzięki swoim znajomościom i dużemu poparciu w społeczeństwie, obsadził najistotniejsze stanowiska swoimi zwolennikami. Doszło do zmian ustroju państwa, na mocy noweli sierpniowej, wprowadzonej przez Sejm. Od tego czasu Piłsudski objął urząd Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych i nie podlegał w żaden sposób parlamentowi.
Wśród przyczyn politycznych zamachu majowego wyróżnia się przede wszystkim załamanie systemu demokratycznego w Polsce. Wynikało to z działań Piłsudskiego, który w swojej polityce kierował się siłą, a nie demokratycznymi zasadami.
Przewrót majowy był wynikiem wcześniejszej inflacji oraz hiperinflacji, które wprowadziły problemy na szczeblu ekonomicznym, a także innych skutków, które dotknęły powojenną Polskę. Atmosfera w kraju charakteryzowała się chaosem. Partie polityczne nie mogły dojść do porozumienia, co chwilę zmieniano premierów i obsadzano nowe stanowiska przedstawicielami innych partii politycznych. Taka niestabilność doprowadziła do zbrojnego przejęcia władzy przez Piłsudskiego i jego zwolenników. Ich polityka nosiła nazwę rządów sanacji, które z założenia miały stanowić uzdrowienie dla kraju i jego społeczeństwa.