Na terenie dawnego zaboru rosyjskiego oficjalną reprezentację Polaków stanowiła Rada Regencyjna. W Galicji w Krakowie powołano natomiast Polską Komisję Likwidacyjną. W Galicji Wschodniej i we Lwowie władza znalazła się w rękach Ukraińców. Z kolei działacze stronnictw lewicowych, wspierani przez Polską Organizację Wojskową, 7 listopada w Lublinie ogłosili powstanie Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej. Decydującą inicjatywę podjął Józef Piłsudski, który po powrocie z internowania przybył do Warszawy 11 listopada 1918 r. Rada Regencyjna przekazała mu władzę nad tworzącym się rządem centralnym. Natomiast 14 listopada 1918 r. Rada Regencyjna przekazała mu władzę cywilną.
Kształtowanie się ośrodków władzy na terenie odradzającej się Polski było związane z licznymi konfliktami politycznymi wewnątrz kraju. Istniały odmienne poglądowo stronnictwa, które opowiadały się za innymi rozwiązaniami. Ostateczną władzę udało się jednak przejąć Józefowi Piłsudskiemu. Był on poważanym i znanym w całym kraju działaczem. Utworzony pod jego okiem rząd miał doprowadzić do przeprowadzenia wyborów do Sejmu Ustawodawczego, który ustanowił Małą Konstytucję.