Akty prawne, które umocniły pozycję prezydenta w ustroju II Rzeczypospolitej, to
B. nowela sierpniowa z 1926 r. i konstytucja z 1935 r.
Nowela sierpniowa z 1926 r. była ustawą nadającą specjalne prawa prezydentowi. Mógł odtąd rozwiązywać Sejm i Senat, a także wydawać ustawy.
Konstytucja z 1935 r. była nazywana konstytucją kwietniową. Wprowadzała prezydencki system rządów i autokratyczny system władzy. Prezydent nie był przed nikim odpowiedzialny i pełnił władzę zwierzchnią i jednolitą.