Niestety nie możemy pomóc Ci w rozwiązaniu drugiej części zadania. Zależy nam, abyś samodzielnie pisała / pisał formy wypowiedzi. Dzięki takiej postawie łatwiej będzie Ci w czasie egzaminu. Mamy nadzieję, że dasz sobie radę. Postaraj się podążać za treścią polecenia. Podpowiedzi znajdziesz także w wyjaśnieniu napisanym przez Eksperta do spraw języka polskiego.
Język mówiony to język, którym posługujemy się w codziennej komunikacji (np. w rozmowie z przyjaciółmi, w sklepie, na ulicy itp.). Ta odmiana mowy nie występuje w próżni – nie istnieje sama dla siebie i wymaga kontaktu. Z tego względu podstawowe cechy języka mówionego to:
a) dialogowość – język istnieje tylko w kontakcie między nadawcą a odbiorcą i jest natychmiastowo przetwarzany (nadawca od razu widzi reakcję adresata);
b) znaczenie elementów prozodycznych (intonacja, akcent, barwa głosu) – ważniejsze od tego, CO się mówi, jest to, JAK to mówimy;
c) znaczenie kodu niewerbalnego – wpływ na komunikację ma także mimika oraz gesty (zaznaczamy w ten sposób np. ironię);
d) dominacja zdań pojedynczych – język mówiony składa się głównie ze zdań pojedynczych (ponieważ zdania wielokrotnie złożone byłyby trudne do zapamiętania dla słuchacza);
e) anakoluty – język mówiony jest wypowiadany “na bieżąco”, przez co jest pełen błędów składniowych i logicznych;
f) elipsy – wypowiedzi często są urwane i pozbawione spójności (np. “Tak więc no.” jako zakończenie wypowiedzi);
g) język potoczny – w tej odmianie języka można stosować wyrażenia potoczne oraz slangowe (choć należy dobrać formę do sytuacji, np. podczas rozmowy z prezydentem miasta będziemy wypowiadać się inaczej niż w rozmowie z kolegą);
h) przyzwolenie na błędy – użytkownicy języka mówionego nie są rozliczani z popełnianych błędów, ponieważ ich wypowiedzi są zrozumiałe, a pierwotny cel (komunikacja) został osiągnięty;
i) uwikłanie w kontekst – każda wypowiedź jest skierowana do konkretnej osoby (zdajemy sobie sprawę z tego, w jakim stylu musimy się wypowiadać i które informacje są zrozumiałe, a które nie).