Michel de Montaigne: każdy człowiek widzi świat subiektywnie.
Erazm z Rotterdamu: skostniałości myślenia przeciwstawiał postawę otwartą na poglądy innych ludzi oraz wskazywał miejsce w życiu ludzkim na powątpiewanie.
Niccolo Machiavelli: działanie na rzecz pomyślności ogółu
Odpowiedz na pytanie biorąc pod uwagę poniższe informacje:
Renesansowy antropocentryzm – idea centralną okresu renesansu, która kładła nacisk na godność, znaczenie i potencjał człowieka. Antropocentryzm oznaczał przesunięcie uwagi z teocentrycznego (Bogocentrycznego) spojrzenia na świat na człowieka jako centralny punkt. W tym kontekście człowiek był postrzegany jako istota o wyjątkowej wartości, zdolna do rozwoju intelektualnego, artystycznego i moralnego. Renesansowy antropocentryzm podkreślał znaczenie indywidualizmu, wolności i rozwoju człowieka, a także inspirację czerpaną z antycznego dziedzictwa.