Podczas monologu Kordian zauważa w sobie ból spowodowany utratą miłości, frustrację niesprawiedliwością świata i osamotnienie, związane ze swoją indywidualnością. Kolejno postawa bohatera się zmienia, ponieważ refleksji nad życiem towarzyszy chęć działania na rzecz wartości ważnych dla bohatera – dlatego, zamiast rzucać się w przepaść, postanawia działać.
Uczucia:
– ból z powodu utraty ukochanej,
– podziw dla piękna natury,
– frustracja z powodu niesprawiedliwości.
Zmiana:
– chęć działania,
– refleksja nad życiem doprowadza do zmiany postawy: walka wbrew przeciwnościom