Anaforą jest: „może sprosić wróble okruchami może zmarłych odpoczywaniami”, która przedstawia rozmyślania podmiotu lirycznego nad sposobami rozwiązania samotności.
Anafora polega na celowym powtórzeniu tego samego zwrotu lub wyrazu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi. Anafora w tym wierszu nie tylko nadaje rytm, ale przede wszystkim podkreśla myśli czytelnika i wzmacnia charakter emocjonalny utworu.