Scena 1:
Scena otwiera się na malowniczy krajobraz Litwy. Szerokie ujęcie pokazuje rozległe pola, drzewa i rzekę, która spływa przez zielone tereny wypełnione drzewami. Kolejne ujęcia przedstawiają tradycyjne litewskie wioski: drewniane chatki, kobiety w tradycyjnych strojach i mężczyzn pracujących na polach.
Scena 3:
Przenosimy się do miasta, które kontrastuje z wiejską scenerią. Nowoczesne budynki, tętniące życiem ulice i ruch samochodowy pokazują rozwój kraju oraz podkreślają kontrast.
Scena 4:
W długim ujęciu widzimy głównego bohatera, Witka, młodego Litwina w wieku 20 lat, w jadącym pociągu, który łączy wieś i miasto. W jego oczach widać refleksje i dylematy związane z przeszłością kraju. W kolejnym ujęciu bohater przemierza miasto, wchodząc do muzeum. W środku znajdują się wystawy ukazujące historię Litwy od czasów średniowiecza po współczesność.
Scena 7:
Witek spotyka swoją przyjaciółkę, Alinę, która jest jego obiektem westchnień. Razem zwiedzają wystawę i dyskutują o znaczeniu przeszłości i tożsamości Litwy.
Scena 8:
Bohaterowie wracają na wieś, Jan zatrzymuje się na moście i patrzy na przepiękny zachód słońca nad Litwą. Film kończy się ujęciem Jana i Ewy spacerujących razem przez wiejskie pola. Jan mówi: „Kochajmy tyle Litwy, ile jej zostało”.
Analiza językowa to badanie utworów literackich za pomocą teorii i metod językoznawczych, w tym metod porównawczych (np. między różnymi utworami).