Codzienność w poezji dwudziestolecia międzywojennego:
ð Wiosna, Do krytyków, Tuwim – radość codziennością, zwykłym życiem; znajdowanie radości w drobnych rzeczach (w jeździe tramwajem, w wiośnie);
ð wiersze Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej – opisywanie codziennych sytuacji i uczuć, (miłości, starości, tęsknoty) pozbawione patosu; skupienie się na drobnych, codziennych aspektach;
ð wiersze Lechonia – codzienność jest zaprzeczeniem martyrologii, codzienność jest próbą oderwania się od romantycznego pesymizmu i cierpienia; codzienność jest jego zaprzeczeniem – poszukiwaniem wiosny.
Zwróć uwagę na nieoczywistość poetów. O ile Tuwim często w swojej twórczości poruszał zagadnienie codzienności, o tyle u Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Iłłakowiczówny czy Lechonia należy szukać tego w pobocznych motywach.