Groteska często wykorzystuje przesadzone opisy i metafory, aby wyolbrzymić cechy lub sytuacje. Przykładem może być opis postaci w Szewcach Stanisława Ignacego Witkiewicza, gdzie bohaterowie są opisywani jako nadmiernie deformowane i ekscentryczne postacie, co dodaje absurdalności utworowi.
Dialogi w dziełach groteskowych często są pełne humoru i nonsensu. Przykładem jest Tango Sławomira Mrożka, gdzie postacie prowadzą rozmowy, które prowadzą do absurdu i komizmu.
Groteska to zabieg stylistyczny, którego celem jest przedstawienie nierealnej, absurdalnej wizji świata poprzez zestawianie ze sobą antagonistycznych elementów rzeczywistości.