Motywy ochrony przyrody: ochrona obszarowa, ochrona gatunkowa, ochrona indywidualna.
Ochrona obszarowa – polega na zabezpieczeniu terenów szczególnie cennych pod względem przyrodniczym i nieingerowaniu w procesy przyrodnicze w nich zachodzące. Przykładem takiej ochrony są parki narodowe, rezerwaty przyrody i parki krajobrazowe.
Ochrona gatunkowa – polega na zabezpieczeniu rzadkich, endemicznych lub zagrożonych wyginięciem gatunków roślin, zwierząt i grzybów wraz i ich siedliskami.
Ochrona indywidualna – to szczególny motyw ochrony przyrody, który obejmuje niewielkie elementy przyrody takie jak pojedyncze osobniki, fragmenty ekosystemów czy elementy biotopu.
Ochroną przyrody nazywamy działania mające na celu zachowanie ożywionych i nieożywionych elementów przyrody w stanie niezmienionym lub umożliwiającym prawidłowe funkcjonowanie ekosystemów. oraz przywracanie utraconych wartości przyrodniczych. Ochronę przyrody ze względu na stopień ingerencji człowieka można podzielić na bierną i czynną. Bierna ochrona przyrody przede wszystkim polega na ochronie terenu i nieingerowaniu w procesy przyrodnicze tam zachodzące. Czynna ochrona przyrody wykorzystuje specjalne zabiegi takie jak m.in. restytucja i reintrodukcja. Ze względu na obiekt, który obejmowany jest ochroną wyróżniane są trzy jej motywy: gatunkowa, obszarowa i indywidualna. Ochrona gatunkowa zgodnie z nazwą odnosi się do zabezpieczenia określonych gatunków organizmów. Ochrona obszarowa polega na zabezpieczeniu szczególnie cennych przyrodniczo terenów. Ochrona indywidualna może odnosić się zarówno do pojedynczych osobników żywych jak i elementów świata nieożywionego.