Kraking termiczny – przebiega w niższej temperaturze (450−500℃) i pod zmniejszonym ciśnieniem oraz w obecności katalizatorów. Krakingowi tego typu poddaje się oleje lekkie, a otrzymuje surową benzynę i gaz płynny. W porównaniu do krakingu termicznego, produkty krakingu katalitycznego zawierają więcej rozgałęzionych parafin i cykloparafin, a także węglowodorów aromatycznych niż produkty krakingu termicznego.
Kraking katalityczny – poddaje się mu oleje ciężkie, a reakcja przebiega pod zwiększonym ciśnieniem i w temperaturze 500−550℃, pod wpływem której w cząsteczkach węglowodorów następuje homolityczne zerwanie wiązań C – C lub C – H. Prowadzi to do powstania rodników, które są bardzo aktywne chemicznie i łączą się w trwałe cząsteczki węglowodorów nasyconych i nienasyconych. Produktami tak prowadzonego krakingu są: olej napędowy, benzyny i gaz płynny.
Informacji o tym procesie trzeba szukać w podręcznikach do chemii lub w Internecie.