D. Warstwa wód oceanicznych o miąższości przekraczającej 50 m ogrzewa się do temperatury wyższej niż 26,5°C.
A. Silna konwekcja unosi powietrze. Przy powierzchni oceanu tworzy się niż baryczny, w którym rozwijają się chmury burzowe.
E. Kierunek wiatrów wiejących w kierunku niżu odchyla się na skutek siły Coriolisa – chmury burzowe zaczynają wirować.
F. Wzrost ilości skraplającej się pary wodnej uwalnia większą energię. Prędkość wiatru przekracza 120 km/h.
C. Formuje się oko cyklonu.
B. W pełni rozwinięty cyklon tropikalny dociera na ląd i słabnie.
Temperatura wody w warstwie wynoszącej 50 m lub więcej musi wynosić powyżej 26,5°C. Powietrze nad wodą ma niższą temperaturę, co wpływa na zwiększenie procesu parowania oraz utworzenie ośrodka niskiego ciśnienia atmosferycznego. Zachodzi proces kondensacji pary wodnej i tworzenia się chmur. Siła Coriolisa jest na tyle duża, że prowadzi do odchylenia wiatrów wokół niżu i powstania wirującego układu chmur burzowych. Ilość skraplającej się pary wodnej ulega zwiększeniu, co wpływa na zwiększenie się ilości wydzielającej się energii. W efekcie dochodzi do zwiększenia prędkości wiatru. Oko cyklonu formuje się, gdy prędkość wiatru wynosi powyżej 120 km/h. Cyklon tropikalny przemieszcza się w stronę lądu i słabnie z powodu zmniejszającej się ilości ciepła i wilgoci.