Wiedza o tym, że Ziemia krąży wokół Słońca, wynika z badań i obserwacji przeprowadzonych przez wielu naukowców i astronomów na przestrzeni wieków. Początki tej teorii sięgają starożytnej Grecji, gdzie Arystarch z Samos zaproponował heliocentryczny model Układu Słonecznego, w którym Słońce znajduje się w centrum, a planety krążą wokół niego.
W XVIII i XIX wieku, zastosowanie teleskopów i udoskonalenie metod obserwacyjnych umożliwiło dokładniejsze badanie ruchu planet i innych ciał niebieskich. W 1851 roku, francuski astronom Léon Foucault skonstruował wahadło Foucaulta, które wykazywało ruch obrotowy Ziemi wokół własnej osi, a tym samym potwierdzało ruch Ziemi wokół Słońca.
Dziś wiedza o tym, że Ziemia krąży wokół Słońca, jest dobrze udokumentowana i potwierdzona przez wiele metod i technik obserwacyjnych, w tym przez obserwacje ruchu planet, zjawiska astronomiczne, takie jak zaćmienia, ruchy gwiazd na tle dalszych gwiazd, a także przez badania z wykorzystaniem sztucznych satelitów.
Również my samodzielnie możemy wykonać obserwacje, które pozwolą nam potwierdzić fakt, że Ziemia krąży wokół Słońca. Jednym z takich sposobów jest obserwacja ruchu gwiazd na nocnym niebie. Gdyby Ziemia była nieruchoma, to gwiazdy powinny być widoczne zawsze w tych samych miejscach, jednak ze względu na ruch Ziemi wokół Słońca, gwiazdy przemieszczają się względem siebie na nocnym niebie, co jest zwane ruchem dziennym. W półkuli północnej, gwiazda Polarna wydaje się być nieruchoma, ponieważ jest blisko osi obrotu Ziemi, ale inne gwiazdy przesuwają się na nocnym niebie wokół niej. W półkuli południowej, tak samo jak gwiazda Polarna na północy, istnieje gwiazda Sigma Octantis, która pozostaje stosunkowo nieruchoma.
Innym sposobem jest obserwacja zjawisk astronomicznych, takich jak zaćmienia Księżyca i Słońca. Zmiany w kształcie cienia rzucanego przez Ziemię na Księżyc podczas zaćmienia Księżyca, lub obserwacja cienia rzucanego przez Księżyc na powierzchnię Ziemi podczas zaćmienia Słońca, są wyjaśniane przez ruch Ziemi wokół Słońca.
Wiedza o heliocentryzmie pochodzi z badań i obserwacji przeprowadzonych przez wiele naukowców i astronomów na przestrzeni wieków. Początki tej teorii sięgają starożytnej Grecji, a kluczowe argumenty na rzecz heliocentrycznego modelu Układu Słonecznego zostały przedstawione przez Arystarcha z Samos i Galileusza. Obserwacje astronomiczne wykonane przez Tycho Brahe i Johannes Kepler w XVII wieku pozwoliły na precyzyjniejsze określenie orbit planet i udoskonalenie teorii heliocentrycznej. Dziś wiedza o tym, że Ziemia krąży wokół Słońca, jest potwierdzona przez wiele metod obserwacyjnych, w tym obserwacje ruchu planet, zjawiska astronomiczne, takie jak zaćmienia, ruchy gwiazd na tle dalszych gwiazd czy efekt aberracji, a także przez badania z wykorzystaniem sztucznych satelitów. Możemy również samodzielnie wykonać obserwacje ruchu gwiazd na nocnym niebie, zjawisk astronomicznych takich jak zaćmienia Księżyca i Słońca, oraz obserwacji komet, aby potwierdzić fakt, że Ziemia krąży wokół Słońca.