W Królestwie Kongresowym od 1815 r. władza ustawodawcza należała do A. króla, senatu i izby poselskiej.
Konstytucja Królestwa Polskiego nie gwarantowała wszystkim obywatelom D. praw wyborczych.
Królestwie Polskie, zwane także Kongresowym, posiadało własną władzę ustawodawczą, lecz funkcjonowało jako unia personalna z Rosją. Tylko 100 tysięcy spośród 3,3 miliona obywateli posiadało prawa wyborcze.