Chłopcy w wieku 15-20 lat pracowali chętnie. Nie brakowało im zapału w wykonywaniu poleceń związanych z roznoszeniem komunikatów, rozklejaniem odzew czy nalepek propagandowych, bo była to dla nich praca, którą mogli się pochwalić. Ich starsi koledzy, ze względu na większą rozwagę, nie podzielali takiego zapału do pracy.
Młodsi chłopcy byli mniej rozważni, dużo chętniej opowiadali o swojej pracy, co w Państwie Podziemnym nie było pożądaną cechą. Pracowali natomiast ochoczo i z zapałem wykonywali powierzone im zadania. Starsza młodzież była bardziej rozważna, ale pracowała z mniejszym zapałem. Obie te grupy wiekowe łączyło jednak to, że zapał do pracy pojawiał się na początku i z czasem zanikał, zwłaszcza jeśli pojawiały się dodatkowe trudności.