Pierwszy dymek:
Szlachcic myli się w kwestii dziedzictwa tronu, ponieważ podpisując artykuły henrykowskie nowy władca zobowiązał się uznawać wolną elekcję i zrzekał się możliwości dziedziczenia tronu przez jego kolejne pokolenia.
Drugi dymek:
Król nie mógł zwoływać pospolitego ruszenia, ani nakładać nowych podatków bez zgody sejmu, w skład którego wchodzili szlachcice. Nie mógł także wypowiadać wojny albo zawierać pokoju, bez konsultacji z przedstawicielami szlachty.
Trzeci dymek:
Poprzez podpisane artykułów henrykowskich władca zobowiązywał się do powoływania sejmu co dwa lata, na okres sześciu tygodni. Szlachcic myli się więc, twierdząc, że król miał w tej kwestii wolną wolę.
Czwarty dymek:
Szlachta mogła wypowiedzieć posłuszeństwo królowi, ale nie wtedy gdy poprawnie przestrzegał zasad artykułów, ale wtedy, gdy usiłował wzmocnić swoją władzę.
Artykuły henrykowskie wzięły swoją nazwę od pierwszego elekcyjnego króla Polski – Henryka Walezego. Zobowiązywały one władcę do pewnych zasad, których musiał przestrzegać. Dotyczyły one m.in. zniesienia zasady dziedzictwa tronu, zaakceptowania wolnej elekcji, niemożności wprowadzania podatków, zmiany praw czy zwoływaniu pospolitego ruszenia bez zgody sejmu szlacheckiego. Artykuły wzmacniały rolę szlachty, a zmniejszały znacząco wpływy króla na losy państwa.