Rzeczpospolita była jednym z największych producentów zboża w Europie, a jej rolnictwo było silnie zorientowane na eksport. Dzięki temu, Polska stała się kluczowym dostawcą zboża dla innych krajów europejskich, zwłaszcza tych, które nie miały wystarczających zasobów rolnych, takich jak Holandia, która była jednym z największych ośrodków handlowych w Europie. Zboże z Polski było eksportowane do Holandii, a stamtąd dystrybuowane do innych krajów. To przyczyniło się do powstania wizerunku Polski jako „spichlerza Europy”.
Jednakże w rzeczywistości Rzeczypospolita nie była w stanie zaspokoić całego zapotrzebowania Europy na zboże, a jego eksport z Polski stanowił tylko niewielki procent całkowitego obiegu zboża w Europie. Ponadto nie wszystkie regiony brały udział w handlu tym towarem. Wielkopolska produkowała żywność głównie na własne potrzeby, podczas gdy Wołyń i Podole były wykluczone z handlu z powodu zagrożenia najazdami tatarskimi.