W praktyce oznaczało to, że podczas ceremonii koronacyjnej, król składał przysięgę, w której zobowiązywał się do przestrzegania praw i przywilejów, które były wcześniej przyznane obywatelom obu państw. Ta przysięga była zapisywana i potwierdzana na jednym dokumencie, który był traktowany jako oficjalne potwierdzenie zobowiązań króla – pacta conventa. Miało to na celu zapewnienie, że prawa i przywileje obywateli obu państw będą respektowane przez nowego władcę, co było szczególnie ważne w kontekście unii personalnej, gdzie oba państwa zachowywały swoją odrębność, ale były rządzone przez tego samego monarchę. W przypadku, gdyby monarcha nie respektował tych postanowień, poddani mieli pełne prawo do wypowiedzenia mu posłuszeństwa i detronizacji.
