Określnie „szermierz kontrreformacji” odnosi się do umiejętności retorycznych Piotra Skargi, który był wprawnym mówcą i pisarzem. Dzięki znajomości i opanowaniu sztuki szermierki słownej, mógł formułować argumenty trafiające na podatny grunt wielowyznaniowej Rzeczypospolitej.
Piotr Skarga akcentował obowiązek szlachty wobec ojczyzny i wspólnoty, przypominając, że służba dla Rzeczypospolitej przynosi korzyści zarówno jednostce, jak i całemu społeczeństwu, którego są częścią. Podkreślał, że prawdziwa cnota nie polega na oczekiwaniu wynagrodzenia za służbę dla ojczyzny, ale wynika z miłości i poświęcenia dla dobra wspólnego.