W tekście Manifestu Rządu Narodowego z 22 lutego 1846 r. przywołane zostały różne formy prześladowań Polaków, takie jak więzienie, bezcześć, pozbawienie godności duchowej, zakazy języka i wyznawania wiary oraz uzbrajanie braci przeciwko sobie.
W tekście Manifestu Rządu Narodowego z 22 lutego 1846 r. zostały wymienione różne formy prześladowań Polaków, które spotykały ich wówczas w zaborze rosyjskim. Wymienione zostały między innymi więzienia, w których ginęli młodzi ludzie walczący o wolność ojczyzny, ale także starzy i wszyscy, którzy byli uznawani za wrogów władzy rosyjskiej. Wielu z nich było pozbawianych godności duchowej i oddawanych bezcześci, co było szczególnie bolesne dla Polaków, dla których wiara katolicka była bardzo ważna. Polacy byli także pozbawiani możliwości używania swojego języka, a także narażeni na represje za wyznawanie swojej wiary. Rosjanie starali się także uzbrajać Polaków przeciwko sobie, wprowadzając podziały i konflikty między nimi. W tekście podkreślone zostało jednak braterstwo i jedność Polaków, którzy mieli walczyć razem o wolność i godne życie.