W zaborze pruskim i austriackim chłopi pozostawali wciąż w poddaństwie i nie mieli prawa do posiadania ziemi. W Prusach chłopi mieli możliwość wykupienia ziemi od szlachty, ale wymagało to znacznych nakładów finansowych, co skutecznie wykluczało zamożność dla większości z nich. W Austrii sytuacja była jeszcze trudniejsza, ponieważ chłopi nie mieli prawa do wykupu ziemi i byli całkowicie zależni od swoich panów feudalnych.
W zaborze pruskim, pomimo reform przeprowadzonych po klęsce w 1807 roku, chłopi pozostawali wciąż w poddaństwie. Dopiero po 1848 roku, w wyniku rewolucji marcowej, zniesiono formalnie poddaństwo i wprowadzono nowe ustawy regulujące sytuację chłopów. Jednakże wykup ziemi od szlachty wymagał ogromnych nakładów finansowych i wielu chłopów nie było w stanie go dokonać, co oznaczało dalsze uzależnienie od panów feudalnych.
W Austrii sytuacja była jeszcze trudniejsza, ponieważ chłopi nie mieli prawa do wykupu ziemi, co oznaczało, że byli całkowicie zależni od swoich panów feudalnych. Dopiero w wyniku rewolucji w 1848 roku wprowadzono reformy, które umożliwiły chłopom nabycie ziemi i ułatwiły ich sytuację. Jednakże, przez długi czas chłopi pozostawali wciąż w trudnej sytuacji społeczno-gospodarczej, co skutkowało migracją ludności wiejskiej do miast oraz emigracją do Ameryki Północnej.