Na portrecie Adama Mickiewicza autorstwa Wańkowicza można zauważyć wiele elementów, które wskazują na to, że jest to wizerunek poety romantycznego. Przede wszystkim Mickiewicz jest przedstawiony jako bohater, wpatrzony w dal, z lekko pochyloną głową, co symbolizuje romantyczną fascynację nieskończonością i tajemniczością świata. Jego gest ręki wskazujący w przestrzeń dodatkowo potęguje to wrażenie. Mickiewicz ma też skomplikowaną fryzurę z podniesionymi włosami, co nawiązuje do romantycznych ideałów artysty-inspiratora, a także uosabia wyjątkowość i niezależność jednostki. W tle obrazu widoczne są wzburzone fale, które mogą symbolizować nieprzewidywalność życia i emocje, a także łączą się z tematyką i symboliką wody, która była bardzo ważna w literaturze romantycznej.
Adam Mickiewicz był jednym z najważniejszych przedstawicieli polskiej literatury romantycznej, której charakterystycznymi cechami były m.in. fascynacja nieskończonością, tajemniczością i emocjonalnymi doznaniami, a także podkreślanie wyjątkowości jednostki i artysty. Na portrecie Mickiewicza autorstwa Wańkowicza można dostrzec wiele elementów, które wskazują na to, że jest to wizerunek poety romantycznego. Przede wszystkim Mickiewicz jest przedstawiony jako bohater, który wpatruje się w dal, co symbolizuje romantyczną fascynację nieskończonością i tajemniczością świata. Jego gest ręki wskazujący w przestrzeń dodatkowo potęguje to wrażenie. Mickiewicz ma skomplikowaną fryzurę z podniesionymi włosami, co nawiązuje do romantycznych ideałów artysty-inspiratora, a także uosabia wyjątkowość i niezależność jednostki. W tle obrazu widoczne są wzburzone fale, które mogą symbolizować nieprzewidywalność życia i emocje, a także łączą się z tematyką i symboliką wody, która była bardzo ważna w literaturze romantycznej. Całość portretu oddaje więc charakterystyczne dla romantyzmu ideały, motywy i styl.