Ta konstytucja uchodziła za liberalną ze względu na zawarte w niej postanowienia dotyczące ochrony wolności osobistej i prawa do uczestniczenia w życiu politycznym. Jednakże jej postanowienia ograniczały suwerenność Królestwa Polskiego, co nie było zgodne z koncepcją pełnej niezależności państwa.
Konstytucja ta była uchwalona w 1815 roku, kiedy Królestwo Polskie zostało powołane przez Rosję po zakończeniu wojen napoleońskich. W kontekście ówczesnych realiów, postanowienia konstytucji były dość postępowe, a wśród nich można wymienić ochronę wolności prasy i równość przed prawem dla wszystkich obywateli bez względu na ich stan i pochodzenie. Jednakże konstytucja zawierała również liczne postanowienia ograniczające suwerenność Królestwa Polskiego, m.in. w kwestii polityki zagranicznej, co oznaczało, że Rosja miała decydujący wpływ na sprawy polskie. Ponadto konstytucja ta wprowadzała dziedziczność tronu i określała kolejność sukcesji na podstawie ustaleń tronu rosyjskiego, co również było sprzeczne z zasadą suwerenności i samostanowienia państwa.