Podczas sypania kopca Kościuszki pod Krakowem brali udział ludzie różnych profesji i stanów społecznych, m.in. artyści, studenci, rzemieślnicy, robotnicy oraz przedstawiciele wojska i władz. Udział w tym wydarzeniu uznawano za czyn patriotyczny, ponieważ Tadeusz Kościuszko był postacią związaną z walką o niepodległość Polski, a usypanie kopca było manifestacją uczczenia jego pamięci oraz wyrazem tęsknoty za wolną i niepodległą Ojczyzną.
Kopiec Kościuszki to jeden z najważniejszych symboli polskiej niepodległości i narodowej tożsamości. Jego budowa rozpoczęła się w 1820 roku, na mocy uchwały Senatu Rzeczypospolitej Krakowskiej. Podczas sypania kopca brali udział przedstawiciele różnych grup społecznych, którzy w ten sposób wyrazili swoją tęsknotę za wolnością i niepodległością Polski oraz uczcili pamięć Tadeusza Kościuszki, który był jednym z przywódców walk o niepodległość Polski. Udział w tym wydarzeniu uważano za czyn patriotyczny, ponieważ pozwalał na manifestację wspólnoty i jedności narodu, a także na przypomnienie o polskiej historii i tradycji walki o wolność. W ten sposób sypanie kopca Kościuszki stało się nie tylko wyrazem patriotyzmu, ale także ważnym elementem kształtowania tożsamości narodowej i budowania wspólnoty społecznej.