Demokratyczny charakter II Rzeczypospolitej polegał na tym, że władza zwierzchnia należała do obywateli, którzy byli uprawnieni do demokratycznych głosowań, a więc mieli realny wpływ na rzeczywistość w kraju.
Demokracja stanowi jeden z typów ustroju państwa, w którym główną władzę sprawują obywatele poprzez swoich przedstawicieli, wybieranych w czasie powszechnych głosowań.