Polacy zajmowali 2/3 populacji II Rzeczypospolitej. Pozostałymi licznymi narodowościami byli Ukraińcy, Żydzi oraz Białorusini. Pomimo dużej emigracji znaczną część społeczeństwa zajmowała także ludność niemiecka.
Najbardziej powszechnym wyznaniem w całym kraju była religia rzymskokatolicka.
W miastach, ze względu na to, że większość Żydów była mieszczanami, przeważały także religie mojżeszowe.
Wsie, prócz Polaków, zamieszkiwali także Ukraińcy i Białorusini, z tego względu dwoma równie często występującymi religiami było prawosławie oraz wyznania greckokatolickie.
W 1921 r. Polska liczyła około 27 milionów mieszkańców. Większą część populacji stanowiła warstwa chłopska. Z uwagi na obecność w granicach kraju terenów, należących wcześniej do Ukrainy oraz Białorusi, występowało wielu obywateli tych narodowości. Liczni w państwie byli także Żydzi. W wyniku tak dużej ilości mniejszości narodowych następowały różnice w wyznawanych religiach. Polska była więc krajem bardzo zróżnicowanym.