„czerwony terror” – polegał na umocnieniu władzy bolszewickiej poprzez inwigilację i kontrolę obywateli w wyniku stosowania konkretnych narzędzi, np. Czeki, czyli Nadzwyczajnej Komisji o rozwiniętych prawach i nakierowanej na zwalczanie przeciwników nowego rządu. Był on wymierzony przede wszystkim w burżuazję, ziemiaństwo i inteligencję.
komunizm wojenny – system upaństwowienia przedsiębiorstw i przejmowania własności ziemskiej od obywateli.
kolektywizacja – stopniowa likwidacja prywatnych własności ziemskich i łączenie odebranych ziem w spółdzielnie, zwane kołchozami.
Czeka – Ogólnorosyjska Nadzwyczajna Komisja do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem, była powołana w celu kontroli i inwigilacji społeczeństwa, wedle zasad „czerwonego terroru”, które opierały się na publicznych egzekucjach oraz zsyłaniu podejrzanych o spisek do przymusowych obozów pracy, czyli rosyjskich łagrów.
„noc długich noży” – morderstwo członków Oddziałów Szturmowych (SA) przez Sztafety Ochronne (SS) w czerwcu 1934 r., na rozkaz Adolfa Hitlera, który chciał w ten sposób pozbyć się silnego odsetku generałów i członków organizacji, którzy mogli zaszkodzić jego władzy.
„noc kryształowa” – pogrom ludności żydowskiej w państwie niemieckim w listopadzie 1928 r., podpalanie synagog, niszczenie sklepów i morderstwa Żydów.
Podane pojęcia odnoszą się do polityki bolszewickiej Rosji oraz nazistowski Niemiec i rodzajów terroru oraz kontroli, które stosowali przedstawiciele tych państw wobec obywateli.