Polacy w Królestwie Polskim w drugiej połowie XIX wieku mieli trzy główne postawy w walce o niepodległość i równouprawnienie: zwolennicy ugody z carem, opozycja legalna i tajne związki. Zwolennicy ugody dążyli do osiągnięcia celów narodowych poprzez negocjacje z carem i uzyskanie od niego przywilejów i autonomii dla Królestwa Polskiego. Opozycja legalna dążyła do niepodległości poprzez legalne działania i walkę polityczną, a tajne związki prowadziły walkę o niepodległość poprzez akcje sabotażowe, zamachy i walkę zbrojną. Wybór postawy zależał od indywidualnych przekonań i celów danego Polaka.
Początkowo nie wszystkie spośród pojawiających się tajnych związków miały na celu walkę o niepodległość. W 1817 roku na Uniwersytecie Wileńskim grupa studentów założyła Towarzystwo Filomatów. Miało ono doskonalić charaktery studentów, pomagać im w nauce, wychowywać obywateli światłych, kochających ojczyznę i ludzkość. Z biegiem czasu związek ewoluował – w jego programie pojawiły się hasła podtrzymywania polskiej kultury i świadomości narodowej Polaków.