Pierwsza ze znaczących interwencji Rosji miała miejsce, ponieważ Rosji nie były na rękę wysiłki Augusta II Mocnego idące w kierunku wzmocnienia władzy w Polsce. Pełniła ona funkcję porządkową podczas Sejmu Niemego w 1717 roku, co sprawiło, że wprowadzono niekorzystne dla Polski reformy, m.in. ograniczono liczbę żołnierzy zawodowych do 24 tysięcy (nawet na tyle nie zdołano zebrać funduszy).
W porównaniu do potęgi kilkusettysięcznej potęgi militarnej Rosji i Prus było to kolejne osłabiające ograniczenie. W dodatku, w 1732 roku Austria, Rosja i Prusy zawarły sojusz zwany traktatem trzech czarnych orłów, który zakładał, że te państwa będą wspierać wspólnego kandydata na tron polski celem niedopuszczenia do wyboru Stanisława Leszczyńskiego. Ponadto mocarstwa ustaliły, że nie dopuszczą do wprowadzenia jakichkolwiek zmian w ustroju Rzeczypospolitej.
Nacisk na wybór króla w elekcyjnej Rzeczypospolitej oraz ingerencja w politykę wewnętrzną były przejawem wpływu Rosji w XVIII-wiecznej Polski. Tak państwa ościenne mogły zdobywać coraz większe wpływy w osłabionym kraju.