W Konstytucji Marcowej, uchwalonej w 1921 roku, prawo wyborcze do Sejmu przysługiwało każdemu obywatelowi polskiemu bez różnicy płci, który ukończył 21 lat, używał w pełni praw cywilnych i zamieszkiwał w okręgu wyborczym przynajmniej od dnia poprzedzającego ogłoszenie wyborów.
Prawo głosowania mogło być wykonywane tylko osobiście, a wojskowi w służbie czynnej nie mieli prawa głosowania. Wybory do Sejmu przeprowadzane były co 5 lat, a głosowanie odbywało się w sposób tajny i bezpośredni. Sejm składał się z posłów wybranych w głosowaniu powszechnym, równym i stosunkowym.