Gmach Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie łączy w sobie cechy klasycyzmu i modernizmu. Elementy nawiązujące do klasycyzmu to przede wszystkim monumentalna fasada z portykiem, złożonym z czterech kolumn korynckich, oraz fryz z dekoracją reliefową. Architektura modernistyczna z kolei przejawia się w zastosowaniu nowoczesnych materiałów i technologii, takich jak żelbeton, a także w kształtowaniu przestrzeni wewnętrznych budynku z myślą o funkcjonalności i wygodzie użytkowników. Całość stanowi harmonijne połączenie tradycji i nowoczesności, co przyczyniło się do uznania gmachu Biblioteki Jagiellońskiej za jedno z najcenniejszych dzieł architektury XX wieku w Polsce.
Gmach Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie został wzniesiony w latach 30. XX wieku według projektu Wacława Krzyżanowskiego. Jego architektura łączy w sobie cechy klasycyzmu i modernizmu. Elementy klasycystyczne to przede wszystkim monumentalna fasada z portykiem i fryzem z dekoracją reliefową. Natomiast modernizm przejawia się w zastosowaniu nowoczesnych materiałów, takich jak żelbeton, oraz w kształtowaniu przestrzeni wewnętrznych budynku z myślą o funkcjonalności i wygodzie użytkowników. Całość stanowi harmonijne połączenie tradycji i nowoczesności, co sprawia, że budynek Biblioteki Jagiellońskiej uważany jest za jedno z najcenniejszych dzieł architektury XX wieku w Polsce.