Opinia publiczna niemal wszystkich narodów w latach 20. XX wieku wyrażała zaniepokojenie i obawę, że Polska może zakłócić pokój europejski. W prasie i przemówieniach polityków innych krajów krytykowano Polskę za jej programy maksymalne i imperialistyczne oraz agresywną politykę wobec sąsiadów.
Po zakończeniu I wojny światowej granice Europy uległy poważnym zmianom, w wyniku czego powstało wiele nowych państw, m.in. Polska. W tym czasie wiele krajów europejskich cieszyło się względnym spokojem, a Polska była jednym z najsłabszych państw, które musiało walczyć o uznanie swojej niepodległości i granic. Polska próbowała odzyskać tereny, które wcześniej były pod jej kontrolą lub należały do niej historycznie, np. Górny Śląsk, Litwa i Galicja Wschodnia. Te działania były postrzegane przez niektóre państwa europejskie jako imperialistyczne i mogły zagrażać stabilności i pokoju w Europie.