Polityka polonizacyjna wobec prawosławia była częścią szerszej polityki asymilacyjnej wobec mniejszości narodowych, której celem było zmniejszenie wpływu Rosji na te tereny i budowa jednolitego państwa narodowego. Prawosławie uważane było za element zagrażający jedności narodowej, ponieważ większość wyznawców tego obrządku to Rusini, którzy uważali się za odrębną od Polaków grupę etniczną i byli bardziej związani z kulturą rosyjską niż polską. Polonizacja prawosławia miała na celu zlikwidowanie tej odrębności i zniwelowanie różnic kulturowych między Polakami a Rusinami. Akcje niszczenia cerkwi, jak ta na zdjęciu, były jednym z drastycznych sposobów realizacji tej polityki.
Polityka asymilacyjna wobec mniejszości narodowych w Polsce była prowadzona przez rządy polskie już od momentu odzyskania niepodległości w 1918 roku. Celem tej polityki było zbudowanie jednolitego narodu polskiego, a w jej ramach dokonywano różnych działań mających na celu zmniejszenie wpływu kultury i języka Rosji na te tereny. Prawosławie uważane było za element zagrażający jedności narodowej, ponieważ większość wyznawców tego obrządku to Rusini, którzy uważali się za odrębną grupę etniczną i byli bardziej związani z kulturą rosyjską niż polską. Polonizacja prawosławia miała na celu zniwelowanie różnic między Polakami a Rusinami i stworzenie w ten sposób jednego, polskiego narodu. W ramach tej polityki podejmowano różne działania, takie jak np. niszczenie cerkwi. Wiele cerkwi zostało zniszczonych lub zamienionych na kościoły, a towarzyszyło temu również represjonowanie ludzi wyznających prawosławie. W przypadku tej konkretnej akcji w Kryłowie w 1938 roku zburzono cerkiew, która była jednym z symboli rusińskiej tożsamości narodowej.