Sejm Ustawodawczy był najwyższym organem władzy ustawodawczej w Polsce w okresie od 1919 do 1922 roku. Jego główną rolą było uchwalanie konstytucji, tworzenie podstaw prawnych dla nowego państwa oraz decydowanie o najważniejszych kwestiach politycznych i społecznych.
Podczas swojego istnienia Sejm Ustawodawczy uchwalił m.in. konstytucję marcową, która określała zasady ustroju i funkcjonowania państwa, a także przyjął ważne ustawy dotyczące m.in. reformy rolnej, organizacji sądownictwa czy oświaty.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Polska potrzebowała nowych, demokratycznych instytucji, które umożliwiłyby budowę nowoczesnego państwa. Sejm Ustawodawczy odgrywał kluczową rolę w procesie kształtowania ustroju Polski, ponieważ to właśnie on miał zadanie uchwalić konstytucję i stworzyć podstawy prawne dla funkcjonowania państwa. W ciągu trzech lat istnienia Sejm Ustawodawczy pracował intensywnie, podejmując decyzje, które miały ogromne znaczenie dla rozwoju Polski.