W okresie międzywojennym w sztukach plastycznych w Polsce można wyróżnić kilka ważnych kierunków. Jednym z nich była sztuka narodowa, której przedstawiciele szukali inspiracji w polskiej kulturze ludowej oraz w sztuce dawnej. Ważnym nurtem był także konstruktywizm, związany z ideami awangardy oraz związany z funkcjonalizmem w architekturze. Kolejnym kierunkiem był ekspresjonizm, który charakteryzował się silnym wyrazem emocjonalnym oraz wykorzystywaniem ostrych kontrastów. W sztuce międzywojennej istotne były także poszukiwania nowych form wyrazu, takie jak dadaizm czy surrealizm.
Sztuki plastyczne w Polsce w okresie międzywojennym były bardzo zróżnicowane i nierzadko wzajemnie na siebie wpływały. Sztuka narodowa miała na celu odkrywanie polskiej tradycji kulturowej i związanych z nią wartości, takich jak patriotyzm, a także odejście od wpływów sztuki zachodniej. Konstruktywizm z kolei czerpał z idei awangardy i modernizmu, dążąc do upraszczania form oraz funkcjonalności. Ekspresjonizm, z kolei, miał na celu wyrażanie emocji oraz budzenie kontrowersji, co przekładało się na ostre kontrasty i eksponowanie niepokojących treści. Wszystkie te kierunki miały wpływ na sztukę w Polsce i wpisywały się w ogólny nurt poszukiwania nowych form wyrazu.