Zasadność tego określenia wynika z unikalnej hybrydy struktur i idei, które Napoleon zastosował podczas swojego panowania. Jego tytuł cesarski, dziedziczność tronu, a także ceremoniał dworski nawiązywały do tradycji monarchicznych. Napoleon zdecydowanie skupił w swoich rękach władzę wykonawczą, a jego decyzje miały charakter ostateczny.
Z drugiej strony, jego rządy były oparte na pewnych zasadach republikańskich, takich jak równość wobec prawa, zniesienie stanów czy podział władzy. Napoleon zreformował również administrację i edukację na wzór republikański, dążąc do stworzenia bardziej egalitarnego społeczeństwa. Kodeks cywilny był produktem rewolucji i utrzymywał wiele jej osiągnięć. Ponadto Bonaparte często korzystał z charakterystycznych dla republiki plebiscytów, aby uzyskać legitymizację dla swoich decyzji.
Napoleon był jednym z pierwszych przykładów nowoczesnego przywódcy, który wykorzystywał propagandę i media do budowania swojego wizerunku i zdobywania poparcia społecznego. Jego umiejętność kreowania swojego wizerunku przyczyniła się do kultu osobowości, który otaczał go za jego życia i przetrwał po jego śmierci.