Księstwo Warszawskie zostało powołane do życia z inicjatywy Napoleona na mocy pokoju w Tylży w 1807 r. Decyzja ta miała na celu stworzenie państwa buforowego w Europie Środkowej, zależnego do Francji, które posłuży jako zaplecze logistyczne w trakcie prowadzonych w tej części kontynentu działań wojskowych. Oficjalnie strukturę rządu i władzy regulowała konstytucja wzorowana na konstytucji francuskiej z roku 1791, a także Kodeks Cywilny. Władzę sprawował król Saksonii, który łączył te dwa państwa w unii personalnej, jednak z racji jego nieobecności w kraju, władzę sprawował francuski namiestnik, który realizował bezpośrednią politykę Napoleona.
System napoleoński opierał się na kilku kluczowych elementach, które miały na celu umocnienie francuskiej dominacji i wpływu na Europę. Napoleon dążył do utworzenia wielkiego imperium francuskiego, które obejmowałoby większość państw europejskich, co chciał osiągnąć poprzez tworzenie licznych państw satelickich i marionetkowych, na tronach których sadzał swoich krewnych, czego przykładem może być Królestwo Włoch, Królestwo Westfalii, Księstwo Warszawskie i Związek Reński.