Rzeźbiarz umieścił na skale imiona Hannibala i Karola Wielkiego, by nawiązać do osiągnięć, które w pewien sposób powiązane były z działalnością Bonapartego. Gdy cesarz Francuzów przekraczał Alpy, by pokonać Austriaków we Włoszech, artysta postanowił połączyć to z podobnym wydarzeniem z przeszłości. W trakcie drugiej wojny punickiej kartagiński wódz, Hannibal, dokonał niesamotnego wyczynu, jakim było przekroczenie włoskiego łańcucha górskiego na czele 50-tysięcznej armii. Postać Karola Wielkiego stanowi nawiązanie do ustanowionej monarchii, która zjednoczyła większość Europy Środkowej i Zachodniej, a także do faktu ukoronowania go przez papieża na cesarza rzymskiego. W ten sposób, artysta podkreślił dążenia Bonapartego, który po setkach lat próbował ponowić dokonania swego wielkiego poprzednika.
Hannibal nigdy nie zdołał pokonać Rzymu, mimo że wielokrotnie pokonywał rzymskie armie w bitwach. Jego największym zwycięstwem była bitwa pod Kannami, w której zniszczył rzymską armię.