Po restauracji Burbonów na tron w osobie Ludwika XVIII, we Francji zaczęła obowiązywać Karta konstytucyjna, która miała być kompromisem między starym a nowym porządkiem – między innymi wprowadzono dwuizbowy parlament, składający się Izby Deputowanych (wysoki cenzus majątkowy, jedynie 100 tys. obywateli mogło głosować) oraz Izba Parów (mianowani przez króla).
Karta utrzymała kodeks cywilny Napoleona, w którym zagwarantowano równość wobec prawa i wolność osobistą. Decyzje te były krytykowane przez wszystkie grupy społeczne, łącznie z arystokracją, która liczyła na powrót ich dominującej pozycji oraz przywilejów. Doprowadziło to do wystąpień i konfliktów, które trwały do 1830 r.
